Pieter Derks: ‘Dat zal je niet verbazen’
Hij oogt als een vrijwel onbeschadigde tiener, maar is stiekempjes toch al een twen; hij weet zonder blikken of blozen de weemoed van de collectieve autoloze zondagen uit de vorige eeuw te schetsen, en duikt uiteindelijk de oergeschiedenis in. Een leven in eenvoud, dat is wat Pieter Derks in Dat zal je nog verbazen nastreeft. Hij kijkt daarom uit naar een wereld die als een groot uitgevallen camping zou moeten zijn. Met een soort van hondjes waarmee je je gespeerde beren kunt verplaatsen, en met handige bootjes om de rivier over te steken. Meer heb je niet nodig, toch. Azixeb is dan het tentenkamp, en met een toiletsectie die dan x96 vooruit – die dan maar voor Afrika door moet gaan.
Deze jonge snotaap is een bravouremannetje van de goeie soort. Hoewel hij wat ieltjes en slungelig oogt, en zx92n retrolook en kuif hem het schattige van de allerideaalste schoonzoon opleveren, geeft hij ze van katoen, deze schavuit. Zonder te choqueren treft hij de spijker op zx92n kop, bij hem geen opgefokte polonaise van loslopend rapaille, maar goed uitgewerkte (denk-)beelden die hij in lekker lopende, maar vooral oorbare taal te berde brengt. Origineel in zijn aanpak, het aansnijden van de onderwerpen, of in zijn liefdesliedjes is hij niet bijster, maar hij weet alles met zox92n vertederende genegenheid te brengen, dat je uiteindelijk toch in hem gelooft.
Pieter Derks is weer zo’n typische loot aan de toch al rijkelijk opgetuigde boom van de Koningstheateracademie in Den Bosch. Volleerd cabaret van de goeie, ouwe, vakkundige soort: conferencetje, liedje en dat nog een paar keer heen en weer, maar wel met een rode draad erin en een warm en losjes neerdalend engagement.
Gezien: Dat zal je nog verbazen door Pieter Derks op woensdag 29 november 2006 in Theater PePijn, Den Haag. Regie: Jessica Borst.
Eric Korsten 