‘Honingjagers’ met Roos Ouwehand als Iris
In Honingjagers is de 77-jarige Frans, een man die twee maanden voordien als donderslag bij heldere hemel zijn vrouw verloor, van mening dat hij niet naar behoren wordt getroost door zijn kinderen. Maar dat is logisch, vindt hij al nadenkend, want daar werden ze destijds immers niet voor gemaakt – en dus kunnen ze er ook niet goed in zijn. Op een dag treffen zijn zoon en dochter van middelbare leeftijd hem aan – innig hand in hand verstrengeld – met een zeker veertig jaar jongere dame, beiden slapend op de sofa in zijn woonkamer – juist toen zij een bezoek gepland hadden aan zijn overleden vrouw, hun moeder, om op de afgesproken die dag een kunstzinnige hommage ter ere van haar op te richten.
Het is het zeer onalledaagse startpunt voor het schitterende nieuwe toneelstuk van het gezelschap Wittenbols Schrijft, Ligthert Regisseert. “Dit duo heeft in Nederland het absolute patent op moderne situatieschetsen”, zegt actrice Roos Ouwehand, die de rol van dochter Iris speelt in het stuk. “Het zijn vaak erg invoelbare gezinsdrama’s die in glasheldere en fijnzinnige taal beschrijven hoe noodlottige gebeurtenissen uitlopen op een sociaal en emotioneel ontwricht en ontwrichtend leven; waarin zich zonder al te veel opzichtig ‘gepsychologiseer’ of andere opsmuk, een universele wanhoop opdringt. En dat alles in een erg geestige en zeer lichtvoetige toonaard. Van veel mensen hoor ik dat ze erdoor aangedaan zijn, dat het heel dicht op hun huid zit.”
“Kinderen die erg aan hun ouders ‘hangen’ en ze als permanent opvangadres zien, in de mening oneindig en onverdeeld op hun aandacht te mogen rekenen”, zo formuleert Ouwehand de achtergrond van het stuk. “Terwijl het juist steeds vaker voorkomt dat een of allebei de ouders onafhankelijk van hun kinderen zelf hun leven willen inrichten, vooral na de dood van een levenspartner, en hoe moeilijk zoiets misschien op te brengen is voor de kinderen. Het is een kwestie die zich in onze samenleving meer en meer in gaat voordoen, ook door de almaar stijgende gemiddelde leeftijd.”
In Honingjagers staat het gezin na de dood van Neeltje als bindmiddel op de tocht en raakt iedereen gaandeweg hopeloos uit koers. Ouwehand: “De personages in dit stuk hebben uiteraard hun eigen sores, worstelen met hun eigen verdriet. De kern van het bezwaar van Frans’ kinderen is met name dat er geen moment is geweest voor een moment van diepbeleefde gezamenlijke rouw. Maar ja, je kunt nu eenmaal niet in gezamenlijkheid op commando rouwgevoelens doormaken. Je mag blij zijn als je af en toe bij elkaar op een beetje begrip mag rekenen. Dat besef is nog niet bij ze doorgedrongen”. Ze is opgetogen over haar aandeel als dochter Iris in het stuk. “Ik vind het een geweldige rol en een heel mooi toneelstuk. En ja, ik herken er veel in. Iedereen, denk ik. Zeker mensen die hebben meegemaakt hoe het is als er ineens iemand wegvalt in een familie, een gezin. Sta je daar opeens met zijn drieën in plaats van z’n vieren. Dan ontdek je al snel dat het niet lukt om je vast te klampen aan de gebruikelijke rituelen”.
Roos Ouwehand is naast freelance actrice en moeder van een zoon (11) en dochter (9) ook schrijfster van een wekelijkse column voor NRC en NRC Next over koken. “Het is leuk om te doen en ik kan er bovendien miniverhaaltjes over mijn belevenissen in kwijt. Wat ik vanavond klaarmaak? Een snelle pasta, denk ik, want vanavond moet ik opnieuw in Honingjagers spelen!”
Honingjagers door Wittenbols Schrijft, Ligthert regisseert is te zien op donderdag 24 januari 2013 in Theater aan het Spui. Meer informatie: www.viarudolphi.nl en www.theateraanhetspui.nl. Telefonisch reserveren: (070) 346 52 72.
Eric Korsten 