De Nieuwe Regentes gaat moedig voortwaarts

Zitjes voor twee, tafeltje ertussen en ‘n led-kaarsje

“Als Cultuuranker blijven we vooral dicht bij huis,” vertelt artistiek leider Laudie Vrancken van het jubilerende Theater De Nieuwe Regentes (DNR). “We geven voorrang aan de band die we met de buurt onderhouden en werken nadrukkelijk samen aan programma’s door, voor en met de buurt en met onze vaste gastprogrammeurs en podiumkunstenaars uit onze wijk.”

Vertrouwde series als de Ukkie- en Peuterconcerten, Klassiek in ’t Ketelhuis, de DNR Blues Club, El Pub Flamenco en de DNR Filmclub vormen de ruggengraat. “Telkens anders, toch als vanouds.” Een en ander wordt gecompleteerd met heel wat festivals. “Internationaal kunstfestival voor de jeugd ‘De Betovering’ komt bij ons langs, we gaan door met storytelling in ‘Verhalen uit de wereld van Den Haag’ waarmee we verhalen uit de buurt ophalen, met ‘Sacred Songs’ deze keer met trance dans workshopdagen, en ‘InSpiRituals’. Dat laatste is een ontdekkingstocht waarin rituelen, muziek, zang en dans in een theatrale mix op het podium samenkomen met buurtbewoners.” Ook het Ud Festival mag niet onvermeld blijven, met deze keer de van Syrische origine grootheid Farid al-Atrash.”Hij is acteur en componist, groot geworden in de muziek en de film van de jaren ‘40 en ’50. Dit programma is een ode aan hem.”

Tel daarbij een aantal programma’s op dat is doorgeschoven, zoals Mike Boddé’s  ‘Nachtlicht’, Frank Groothof met de ‘Grote Harry Baninnk Podcast’, aangevuld met optredens van kunstenaars uit de buurt zoals de voorstelling ‘Nabeelden’ van Nina Sondagh en Marjet Moorman.

Ook komt er alsnog een feestmoment waarop DNR publiekelijk viert dat De Regentes 100 jaar bestaat. “Dat zou eind april geweest zijn, maar vindt nu in etappes plaats met rondleidingen in het kader van de Open Monumentendagen (tweede weekend september) , eind oktober de boekpresentatie ‘Van water naar theater’, opening van de expositie en de bijzondere ‘stomme’ zwembadfilm ‘Tuvalu’ met live muziek. Dan brengen we ook de  poppentheatervoorstelling ’10XDaan=Moed’ over een jongetje dat niet in het Diepe durft te springen.”

Alles zonder garantie want in een oogwenk kan alles weer veranderd zijn. “Het is niet anders”. De Nieuwe Regentes heeft de zaalopstelling intussen veranderd. “We hebben zitjes voor twee gemaakt, met een tafeltje ertussen en een led-kaarsje. Het drankje mag mee. En doordat we rijen stoelen hebben weggehaald is er extra beenruimte. Mensen ervaren het als gezellig en luxe,” weet Vrancken uit ervaringen van de laatste weken.

Seizoensopening
Rond het Uitfestival Den Haag is er een doorlopend programma. “Op verschillende plekken in het gebouw krijgen bezoekers groepsgewijs speldenprikjes voorgeschoteld uit ons programma. Verder zijn er debatten. “Gesprekken over cultuur en zingeving,” legt ze uit, “over veiligheid of duurzaamheid  en lokale mogelijkheden bijvoorbeeld. De corornacrisis vraagt om een andere invulling van het UIT Festival. Wij denken dat kunst en cultuur bijdragen aan een creatieve en duurzame invulling van de samenleving. Ook na corona geldt: we moeten het samen én beter doen.”

DNR ontplooit online een nieuw initiatief. “We gaan een interactief ‘TV-kwartiertje’ maken. Daarmee willen we attenderen op programmaonderdelen, maar kijkers kunnen ook meedoen en meemaken. We hopen dat straks de buurt zelf voor de inhoud gaat zorgen.”

Meer informatie: www.denieuweregentes.nl

Advertentie

Na 100 jaar maximaal 100 bezoekers

Zwem- en Badinrichting De Regentes viert 100 jaar watertrappelen / Crisis verstoort eeuwfeest

Het heuglijke honderdste levensjaar binnen handbereik – maar domweg opgesloten in ‘lockdown’. “Je verheugt je op een eeuwfeest, en dat valt in het water.” Gelukkig mag op 1 juni, net als andere, ook theater De Nieuwe Regentes weer los.

Theater De Nieuwe Regentes (DNR), een van de acht Cultuurankers in de stad, vierde middenin onze zo ‘slimme lockdown’ het feit dat op 22 april 1920 de eerste steen werd gelegd van wat nu haar thuishonk is, de toenmalige ‘Zwem- en Badinrichting de Regentes’. Het bijbehorende eeuwfeest wordt nu uitgesmeerd over het komende theaterseizoen, vertelt Laudie Vrancken, artistiek directeur van theater De Nieuwe Regentes (DNR). “We zouden in april onze jaarlijkse community arts-productie ‘Zand en Veen’ uitbrengen, een lustrumeditie. Dat doen we dan maar volgend jaar rond deze tijd, het moment dat De Regentes officieel werd geopend.”

Er staan meer jubileumactiviteiten op stapel: “We gaan een permanente expositie met parafernalia inrichten, van zwemdiploma’s, oude handdoeken tot medailles, en waarin ook de documentaire ‘Van Water naar Theater’ die we samen met TV West hebben gemaakt, een plekje krijgt.” De documentaire over haar rijke én geschiedwaardige verleden is voor liefhebbers ook integraal te zien op YouTube. “Ook komt er nog een jubileumboek en een reüniefeest voor medewerkers en bezoekers.”

Wat ‘Nine eleven’, Bataclan noch bankencrisis vermochten, wist Corona in een handomdraai te bewerkstelligen: theaters op slot. Na tien weken van de blinde sluiting, gaat op 1 juni het kettingslot er weer af voor max 30 bezoekers per zaal. “We zorgen in de grote zaal voor een feestelijk en veilig programma. Met de invulling zijn we nu bezig. Daarna is er op woensdag 3 juni een Ukkieconcert en op vrijdag 5 juni een Peuterconcert.” Die voorstellingen zijn onder meer bedoeld om ervaring op te doen met vraagstukken rond het nieuwe normaal, ‘als inwerkoefening, zodat bezoekers en personeel zich veilig voelen’. Ook na 1 juli, met max 100 personen, draait DNR door. “In onze buurt wonen veel kunstenaars, die willen graag weer aan bak. Maar het blijft financieel een enorme uitdaging, want zonder financiële reserves en voornamelijk draaiend op eigen inkomsten. Die vallen nu grotendeels weg, er zijn maar weinig kaarten te verkopen. Hopelijk lukt het samen met artiesten én de steun van ons publiek om een manier te vinden om ook na 1 juli interessante programma’s te brengen, met name op het gebied van muziek. Maar ik vrees wel dat de kaartprijs wat omhooggaat om dat mogelijk te maken.”

Roerig
Het gebouw De Regentes werd in zijn 100-jarig bestaan vijf keer door particulier initiatief uit de wijk geopend en vier keer door gemeentelijk toedoen gesloten. In 1995 werd zwembad De Regentes leeggepompt, maar kreeg ook een groepje wijkbewoners – onder leiding van Guusje Eijbers – toestemming in het gebouw Maanlicht en Rozen op te voeren. Het was de opmaat voor een nieuwe bestemming van het gebouw: die van theater. Maar ook als instelling voor podiumkunst kent De Regentes een roerige geschiedenis. Nadat in 2013 de hakbijl van toenmalig cultuurminister ongenadig was neergedaald, zag een clubje ‘Regentessers’ onder leiding van Vrancken niettemin kans op een doorstart. En met succes: sindsdien heet het De Nieuwe Regentes (DNR) met als ‘pay-off’ ‘theater voor en door de buurt’.

Met het onlangs ontvouwde advies voor het Kunstenplans 2021-2024 in zicht, is Vrancken niet bijster gerust op de toekomst. “Hoewel we blij zijn dat het toegekende subsidiebedrag beduidend hoger is dan voorgaande jaren, is dat niet voldoende om onze kerntaken als Cultuuranker binnen een gezonde bedrijfsvoering uit te voeren. Dus we vechten nog even door.”

Een beeld uit de productie ‘Een Dag aan Zee’, ten tijde van het festival ‘Feest aan Zee’ | Foto: Bas Kijzers

 

Cultuuradvies slaat gaten in Haags cultuuraanbod

Advies van commissie Meerjarenbleidsplan 2021-2024

Geen Crossing Border-festival meer, twee wijktheaters weg, theater Branoul en museum Bredius dicht, DeDDDD, Lonneke van Leth Dans en Zuiderparktheater koudgesteld, én geen monumentale kunst meer in de Electriciteitsfabriek.

Dat werd vorige week vrijdag 24 april bekendgemaakt op een perspresentatie. Commissievoorzitter Leertouwer: ‘Op weg naar de kunst van het mogelijke.’

Door: Eric Korsten

Althans: als het voorstel ‘Kracht en Kwetsbaarheid’ van de Adviescommissie Meerjarenbeleidsplan Kunst en Cultuur 2021-2024 integraal door college en raad wordt overgenomen. De commissie stelde op verzoek van cultuurwethouder Van Asten (D66) een 450 (!) pagina’s tellend rapport op over de verdeling van grofweg 56 miljoen aan jaarlijks beschikbare kunstsubsidies voor Haagse kunstinstellingen. Resultaat: bijna 20 instellingen dreigen kopje onder te gaan, veelal middelgrote en middelkleine instellingen.

De commissie mocht 56 miljoen uitstrooien over een totaal van 103 aanvragers, die samen voor € 15,3 miljoen méér hebben aangevraagd dan beschikbaar is. Onder de aanvragende instellingen waren liefst 33 nieuwkomers; vijftig van hen maken deel uit van het bestaande ‘Kunstenplan’. De adviescommissie besloot uiteindelijk positief over 57 aanvragende instellingen, ergo zeven ‘binnenkomers’. Voor liefst twintig Haagse culturele instellingen dreigt vanaf 2021 de geldkraan dicht te gaan met, als wellicht meest in het oog springende, het Crossing Border Festival – dat nu best eens naar pak ‘m beet Utrecht zou kunnen beslissen te verkassen.

Vooraf werd een veldslag gevreesd – en ja, daar is het op uitgelopen ook. Commissievoorzitter Leertouwer: “De vorige ronde verdween Toneelgroep De Appel. Opgeteld is het bedrag dat we dit keer aan hervorming voorstellen even groot, alleen is de pijn nu verdeeld over veel meer instellingen. We moeten op zoek naar de kunst van het mogelijke, dat is al heel lang onze opdracht. Komt het goed? Daar ben ik helemaal niet zeker van.”

Scherpe keuzes, maar toch ook nog de kaasschaaf eroverheen, dat tekent de nood waar de adviescommissie zich voor gesteld zag. Leertouwer: “Dat is wat geen enkele commissie wil horen natuurlijk, maar de constatering klopt.” Ook de instellingen die inhoudelijk positief werden bejegend, bleven in termen van toegeschoven euro’s vaak gelijkstaan, of kregen een plakje minder. “De gemeente heeft bij een vrijwel gelijkblijvende cultuurbegroting wel de ambitie uitgesproken om tot een culturele sector te komen met een gezonde bedrijfsvoering en ‘fair pay’, eerlijke loonbetaling, maar stelde daarvoor nauwelijks extra middelen beschikbaar.”

De extra kosten daarvan kunnen niet eenzijdig bij de kunstensector neergelegd worden, zo is de commissie het met belangenorganisatie Kunsten ’92 eens. Ze bepleit in ‘Kracht en Kwetsbaarheid’ daarom ruimhartiger steun. “Het is voor de Commissie duidelijk dat anders haar hele advies is gebouwd op drijfzand.”

In veruit de meeste gevallen is de onafhankelijke en externe ad hoc samengestelde commissie zeer te spreken over het bereikte artistieke peil van de aanvragers, zelfs ook dat van de negatief beoordeelde. In de beoordeling liep het echter vaak spaak op thema’s als bedrijfsvoering, diversiteit en / of inclusie.

‘Grootverbruikers’ in de stad worden gespaard, zijn ‘too big to fail’. Maar zij kregen, buiten de ‘Amare-instellingen’, er nauwelijks een centje bij – hoewel ze volgens de commissie de voorbije jaren uitstekend werk op de grasmat hebben gelegd. Het gelag en de pijn zit ‘m zo vooral bij de middelgrote instellingen, vooral in de dans en de klassieke muziek, waar traditioneel de klappen vallen ten faveure van broodnodige ‘vernieuwing’. Met name klassieke muziek en de dans zijn in dat verband kinderen van de rekening.

En dat terwijl het de commissie juist was opgevallen dat het Den Haag in diverse kunstsectoren juist aan instellingen van het middenformaat ontbreekt. Dat ‘middenveld’ – nu al niet bijster breed – verdwijnt nu bij bosjes. Dat is zorgelijk, ook omdat het voor een gezond kunstklimaat nodig is als contragewicht te dienen tegenover de grote jongens. Leertouwer: “Instellingen als Het Nationale Theater, Kunstmuseum Den Haag, NDT, PAARD en ook het Residentie Orkest nemen in hun sector een dominante positie in. Ze doen dat uitstekend, maar dit roept bij de commissie wel de vraag op of er een evenwicht is in de stad.”

Den Haag wordt gezien, klopt zichzelf graag op de borst als ‘tweede cultuurstad van het land. “Die ambitie is geen doel op zichzelf,” vindt Leertouwer. “Ik zou eerder kijken naar wat uniek is in deze stad, en voor deze stad, en dat iedereen een stem heeft.”

Amare
De ingebruikname van ‘cultuurpaleis’ Amare aan het Spuiplein is de grote trofee die de komende Kunstenplanperiode wordt uitgereikt. De commissie signaleert echter dat er, na jaren van onderling gesteggel nog steeds niet productief (genoeg) wordt samengewerkt. “Het wordt tijd voor een goed gesprek,” zo vatte cultuurwethouder van Asten op de presentatie de situatie samen.

Daar komt bij dat voordeurdelers Nederlands Dans Theater, Residentie Orkest en theaterorganisatie Amare ieder afzonderlijk méér zeggen nodig te hebben – en dat van de commissie op voorhand ook gekregen hebben. Eigenlijk is dat ‘extraatje’ een uitvloeisel van huurafspraken, noem het een restant, die al in 2012 werden gemaakt. Maar dat advies gaat evenwel ten koste van de andere Haagse kunstinstellingen – en dat terwijl cultuurwethouder Van Asten het op de loer liggende exploitatietekort van het cultuurpaleis met € 2,7 miljoen onlangs al heeft bijgepast. Maar een cultuurpaleis op halve kracht is natuurlijk ook niet wat je wenst.

Cultuurankers
Twee van de acht Cultuurankers, het stelsel van wijktheaters in de stad, kunnen de toets der kritiek van de commissie niet doorstaan, te weten Muzee Scheveningen en het Diamant Theater. Van Asten: “Dit had ik even niet voorzien. Ik wil zoek naar een oplossing. Hoe die eruit ziet? Dat weet ik nu nog niet,” waarmee hij expliciet aangeeft dat hij dit onderdeel van het advies niet gaat opvolgen.

De commissie zet Van Asten voor het blok, lijkt uit te zijn op een ‘gelijkrichter’, temeer daar de Ankers onderling van ongelijk soortelijk gewicht zijn. Van hen kunnen Theater en Filmhuis Dakota, Laaktheater, Theater De Nieuwe Regentes, Theater De Vaillant en de bibliotheken Leidschenveen en Loosduinen ondertussen met meer financiële armslag vooruitkijken. Samen krijgen de Cultuurankers er per saldo € 350.000 bij. “Voor de Cultuurankers is het dus een uitkomst die gemengde gevoelens oproept,” laat Vaillant-directeur Harrie van de Louw desgevraagd namens de Cultuurankers weten.

Museumkwartier
Of het concept van het Museumkwartier, de gewenste uiterlijke concentratie van musea rond de Hofvijver, er gaat komen blijft ongewis. Museum Bredius (‘verouderde dynamiek’) moet dicht of bij voorkeur ‘aansluiten bij het Haags Historisch Museum’. Museum Escher in het Paleis moet ondertussen met minder geld toe, hoewel verhuizing naar de voormalige Amerikaanse ambassade nog altijd een optie is. Kunstforum (voorheen West) is op nul groei gesteld, terwijl zij sinds dik een jaar juist bezit heeft genomen van diezelfde ambassade.

Eerste reacties
“Van de twaalf aanvragen door musea zijn er zes positief beoordeeld,” constateert Bas van Nooten, voorzitter van de Haagse Musea. “Bredius dicht? Dan weet je niet waar je het over hebt. Karaktermoord. En het Oranjehotel, zo belangrijk, valt ook buiten de boot. Wat het Museumkwartier betreft moet Den Haag nu eindelijk eens stelling durven nemen.”

Arjen Lakerveld, voorzitter van het Directieoverleg Podiumkunsten Den Haag: “Het advies komt bovenop ‘Covid-19’. Met theaters die straks misschien voor maximaal een kwart gevuld mogen zijn, wordt overleven lastig. We zijn met de gemeente in gesprek over een duurzame oplossing, steken de koppen bij elkaar. We moeten er gezamenlijk uitkomen, met het advies in de andere hand.”

“Bizar en buitengewoon kwalijk,” analyseert Michel Behre, directeur van Crossing Border Festival. Samenwerken met Winternachten? Hoe dan? We zijn totaal verschillenden hebben net als Winternachten tal van partners in de stad. Wat ik kwalijk vind is dat er geen expert in de commissie is op het gebied van literatuur noch popmuziek. Dat wreekt zich. Ondertussen krijgen we wel steun van het Letterenfonds. De merkwaardige situatie kan ontstaan dat we straks landelijk wel steun krijgen en lokaal niet. Dan trekt het Letterenfonds zich terug – en laat Den Haag tonnen liggen.”

Corona
Natuurlijk is er nagedacht over uitstel van het Meerjarenbeleidsplan, zo geven Leertouwer en Van Asten afzonderlijk van elkaar aan. Leertouwer: “Maar uitstel is niet wenselijk. De sector is toe aan duidelijkheid. En hoelang moet dat uitstel dan duren?” Van Asten: “Maar tot welk gevolg leidt uitstel? Sommige instellingen komen nu al niet uit. En juist de instellingen die goed werk leveren wil je kunnen belonen.”

De commissie benadrukt dat zij er zich zeer van bewust is dat haar advies naar buiten komt in een periode waarin de samenleving ernstig is verstoord door de coronacrisis. Extra ondersteuning en specifieke aanvullende maatregelen acht zij nodig om de culturele sector te helpen de gevolgen van de coronacrisis het hoofd te bieden.

De vlucht naar voren zoals de Adviescommissie daarmee neemt is terecht en voor de sector hard nodig. De vraag is echter zeer of dat er onder het huidige gesternte van kan komen. Daar komt bij dat in de aankomende anderhalvemetersamenleving de exploitatie van vele instellingen en met name theaters bijkans onmogelijk wordt, terwijl die situatie anderzijds nog wel een jaar kan aanhouden. Het is eerder omgekeerd: wellicht wordt de kustensector straks gevraagd zelf een offer te brengen, krijgt het anders gezegd: een generieke ‘solidariteitskorting ‘ opgelegd. Zeker is dat niets zeker is.

Vervolg
In juni doet het Haagse college aan de gemeenteraad een voorstel op basis van het advies. Dat voorstel wordt 8 september in de raad besproken. Een maand later, 8 oktober, stelt de gemeenteraad het definitieve plan vast.

Instellingen die zijn afgewezen kunnen een beroep doen op de ‘projectenpot’. Dat wordt dan een overlevingstocht omdat niet alleen zij maar ook nog tal van anderen daar een beroep op doen. Ook kunnen die culturele instellingen nog beroep en bezwaar aantekenen.

kader
Een aantal instellingen in Den Haag heeft geen aanvraag ingediend, doorgaans instellingen van nationaal belang, zoals onder ander het Mauritshuis. Ook particulier gefinancierde musea zijn buiten beschouwing gebleven, bijvoorbeeld het Literatuurmuseum, museum Beelden aan Zee en Panorama Mesdag.

Overigens is ook landelijk een Kunstenplan in de maak. Een aantal Haagse instellingen krijgt én vanuit Den Haag én vanuit het landelijke Kunstenplan geld, bijvoorbeeld Het Nationale Theater, Nederlands Dans Theater, Residentie Orkest en Korzo theater. Die veldslag krijgt de komende maanden zijn beslag.

SECTOREN
Theater
Het Nationale Theater (HNT) kan bogen op prachtige rapportcijfers én krijgt een pluim, al komt er uiteindelijk geen cent bij (€ 9.325,391). De commissie beziet de dominantie van Het Nationale Theater met enige scepsis. “Er is over het geheel bezien geen sprake van een vitaal theaterklimaat (…) HNT krijgt heeft ongewenst een monopoliepositie in handen die het zelf niet per se ambieert.” Diligentia/PePijn blijft stationair op € 837.131, net als Firma MES op € 189.791. Ondertussen moeten Literair Theater Branoul, het Zuiderparktheater, en het extreem beeldend geluidstheater van Dégradé het hoofd buigen. STET, dat ijvert voor Engelstalig toneel in de stad, wordt afgeserveerd.  Het Haags Theaterhuis is een verrassende nieuwe loot aan het Meerjarenbeleidsplan. De instelling kan jaarlijks € 90.000 tegemoet zien.

Pop, jazz, urban
PAARD is, als dominante factor, een ‘gelijkblijver’ (€ 1.413.000) ofschoon het kan bogen op een prima beoordeling. Een nieuwe ‘middenzaal’ door PAARD wordt door de commissie toegejuicht. Op festivalgebied springen Rewire eruit (€ 300.000) en Grauzone (€ 61.300). De commissie spreekt verder over een ‘verzwakt jazzklimaat’: “Opvallend is dat de reputatie van Den Haag als ‘jazzstad’ beperkt tot uiting komt in het stedelijke muziekaanbod en ook in de hoeveelheid aanvragers op dit gebied” – al kent het de aanvraag van Tonality (Rembrandt Frerichs en Tony Overwater) niet toe. Concertorganisator ProJazz wordt de komende jaren wel toegerust, met € 94.500.

De representatie van hiphopcultuur staat volgens de Commissie nog in de kinderschoenen. Stichting Aight is op dat gebied de enige volwaardige aanbieder. “Dit maakt haar positie bij voorbaat uniek, maar geeft tegelijkertijd aan dat er in Den Haag voor dit genre nog veel te winnen is.” Aight kan per 2021 jaarlijks € 180.000 verwachten, minder dan voorheen. De undergroundcultuur wordt met PIP ( € 190.000) bediend. Popmuziekcentrum Musicon krijgt straks jaarlijks € 260.000 toegeschoven.

Klassieke, oude en nieuwe muziek
Op het terrein van met name de kamermuziek worden harde noten gekraakt. De rijke ensemblecultuur wordt flink aangepakt: Ciconia Consort, Classical Encounters (voorheen Internationaal Kamermuziekfestival DH), Loos, Matangi Kwartet en het Prinses Christina Concours krijgen niets meer als het aan de commissie ligt. Festival Classique moet interen met een halve ton, Festival Dag in de Branding moet 20 mille inleveren (€ 182.000), Ensemble Klang mag door (€ 105.000) evenals Slagwerk Den Haag (€ 132.000); Modelo 62 krijgt nul, net als de New Dutch Academy. New European Ensemble blijft gelijk (€ 83.429).

Dominerende muziekuitvoerende instelling is het Residentie Orkest. Dat krijgt een pluim, én met het oog op Amare (zie ook elders) en met enige pijn in het commissiehart een bescheiden verhoging tot ‘slechts’ € 4.574.949 in het vooruitzicht gesteld. Grote winnaar is OPERA2DAY. De Haagse instelling wordt veel lof toegezwaaid en kan met € 430.000 rekenen op dik anderhalve ton méér dan het tot nu van Den Haag toe had.

Dans
Ook op dansgebied worden vele nodige noodlottige bewegingen ingezet. Als Dansstad mag Lonneke van Leth Dans omzien naar een andere financieringsbron, evenals Meyer Chaffaud en De Dutch Don’t Dance Divison. Kalpanarts schuift een bescheiden stukje op in de pikorde opschuiven tot jaarlijks € 110.00. Korzo krijgt een anjer in het revers maar blijft financieel gelijkstaan op het door haar gevraagde € 1.750.00.

Nederlands Dans Theater is hier de kolos. Het ontmoet applaus maar krijgt ook kritiek toegeworpen, met name op het gebied van diversiteit en de invulling van de programmering voor Amare. Het recente vertrekt van LigthfootLeon bij NDT, met medeneming van hun repertoire, kan NDT op landelijk niveau later nog zwaar vallen. NDT krijgt in Den Haag niettemin drie ton extra in de schoot geworpen: € 2.656.637. Holland Dance festival blijft steken op € 581.924. OFF Projects is de ‘new kid on the block’. Het initiatief rond Amos Ben-Tal is goed voor € 50.000.

Film
Filmhuis Den Haag is op dit gebied overheersend. Maar de enorme waardering van de commissie ten spijt krijgt het dertigduizend euro minder (€ 937.791). Filmfestival Movies That Matter blijft vrijwel gelijkstaan op € 189.046.

Letteren en debat
Zoals gezegd: Crossing Border Festival moet het veld ruimen. Het wordt met name verweten dat het haar artistiek-inhoudelijke missie niet goed op papier heeft weten te vangen. Writers Unlimited (€ 250.000) krijgt daarentegen ruim baan. De twee festivals zitten elkaar artistiek in de weg en staan volgens de commissie voortdurend met de rug naar elkaar toe ondanks eerdere oproepen, en ook zijn ze in een te dicht tijdvak opeenvolgend tijdvak geprogrammeerd. De commissie zag zich daarom genoodzaakt te kiezen.

Met Boekids heeft Den Haag een literair jeugdfestival. Het festival wordt gevraagd om met twintigduizend euro in te teren tot € 60.000. Met € 75.000 krijgt Huis van Gedichten er dertigduizend euro bij. Debutant Story Academy mag de vlag uithangen met liefst € 275.000.

Voorts krijgt geen van de partijen die had ingezet op een stedelijke debatfunctie groen licht. “De Commissie moet helaas concluderen dat deze in geen van de 35 aanvragen overtuigend is neergezet. De Commissie mist een gezamenlijke benadering en een sectorbreed gedragen plan.”

Musea en erfgoed
De musea in Den Haag zijn verantwoordelijk voor het grootste aantal cultuurbezoeken in de stad, waarbij met name de kunstmusea (inter)nationaal publiek trekken. De commissie: “Den Haag kent een gevarieerd museumlandschap. Daarmee vindt de Commissie de museumsector in belangrijke mate bepalend voor het imago van Den Haag als cultuurstad.”

Grote spelers in de stad zijn Kunstmuseum Den Haag, Haags Historisch Museum en Museon. Kunstmuseum Den Haag, inclusief GEM en Fotomuseum wordt geloofd maar moet het ondertussen doen met wat het al kreeg (€ 10.644.140). Het Haags Historisch krijgt € 1.892.000. Dat moet volgens de commissie Museum Bredius (‘verouderde dynamiek’) gaan beheren. Andere musea, zoals Mauritshuis, Mesdag Collectie, Panorama Mesdag, Beelden aan Zee en Omniversum zijn te bestempelen als rijksgesubsidieerd dan wel als particulier initiatief – en vallen daardoor buiten het bestek van het Haagse Meerjarenbeleidsplan.

Beeldende kunst
De Commissie ziet Den Haag als een bruisende gemeenschap van kleine beeldende kunstpodia, vaak geleid door kunstenaars en die informeel met elkaar verbonden zijn. Het totaal van dertien beoordeelde beeldende kunstinstellingen kent zeven nieuwe aanvragers. Dit is het hoogste aantal ten opzichte van de andere sectoren. De commissie wijst op de bedrijfsvoering van deze instellingen, die vaak op een ondergrens hun werk moeten doen.

Kunstforum (voorheen West) krijgt er met € 244.114 eigenlijk per saldo niets bij – en de commissie wijst er daarbij pijnlijk op dat de toekomstige huisvesting een probleemdossier kan worden.

Kunstruimte Nest boekt een halve ton winst tot € 162.000. Ook 1646 kan vier jaar door (€ 160.000). Stroom DH blijft op nul. De Grafische Werkplaats krijgt er dertigduizend euro bij (€ 81.726) Billytown zit en blijft in de wachtkamer, net als Heden en The Grey Space in the Middle. Als nieuweling mag iii voortaan € 65.500 toucheren.

De grootste veer die de sector moet laten is de Electriciteitsfabriek. De monumentale kunst die daar mogelijk is, wordt door de commissie als onvoldoende beoordeeld omdat ‘een artistiek-inhoudelijke visie’ ontbreekt.

Cultuureducatie en cultuuronderwijs
De commissie ziet een ‘stevige en sterke infrastructuur’ in Den Haag. Grootste knelpunt volgens haar is de afstemming en samenwerking tussen aanbieders op dit vlak. Ze prijst de instellingen Art-S-Cool, ( € 180.000, da’s € 75.000 meer dan nu) De Betovering, internationaal kunstfestival voor de jeugd (+ € 60.000 tot € 172.000) en nieuwkomer theaterschool Haags Theaterhuis (€ 90.000). Theaterschool Rabarber moet juist € 75.000 inleveren (€ 502.000). Topaze, ‘creatieve werkplaats in Transvaal’, wordt geprezen als bindmiddel tussen sociale groepen, en mag voortaan € 40.000 tegemoet zien.

Koepelorganisatie CultuurSchakel, educatief centrum voor school en vrije tijd, krijgt lovende woorden maar wordt ondertussen als rupsje Nooitgenoeg  gekwalificeerd. In pecunia gemeten wordt de instelling teruggefloten van € 3.422.335 naar € 2.123.994.

Ook de Cultuurankers spelen een rol in educatie. Zie daarover de eerdere opmerkingen hierboven.

Cultuurbeoefening in de vrije tijd
De commissie onderstreept het belang. Ze adviseert de middelen die daar nu op worden ingezet, te behouden. Dat heeft betrekking op bijvoorbeeld de regeling Haagse Amateurkunst, Ooievaarspas en Stichting Leergeld Den Haag, en het ‘snelloket’ Geld voor je kunst! Voorts verwacht de commissie veel van ‘combinatiefunctionarissen’ die bij de Cultuurankers moeten worden geposteerd.

Kunstzinnige vorming wordt van groot belang geacht, dit ‘vrijetijdsaanbod moet aan de markt worden overgelaten’.

OVERZICHT
Nieuw bloed:
Grauzone, Het Haags Theaterhuis, iii, OFF Projects, Page Not Found, Story Academy, Topaze.

Afvallers t.o.v. 2017-2020: Crossing Border, Ciconia Consort, Classical Encounters, Culture Clash 4U, De Dutch Don’t Dance Division, Diamant theater, Electriciteitsfabriek, Heden, Het Popdistrict, Lonneke van Leth Dans, LOOS, Matangi Kwartet, Meyer-Chaffaud, Museum Bredius, Muzee Scheveningen, Prinses Christina Concours, STET, Theater Branoul, TodaysArt, Trespassers W. Zuiderparktheater.

Gelijkblijvers t.o.v. 2020: CultuurSchakel, Filmhuis Den Haag, Firma MES, Het Nationale Theater, Holland Dance Festival, KOO, Korzo theater, Kunstforum/West , Kunstmuseum Den Haag, Movies That Matter, New European Ensemble, PAARD, Stroom DH, Theaters Diligentia & PePijn.

Winnaars (meer euri erbij):
Amare, Art-S-Cool, De Betovering, Bibliotheek Leidschenveen (Cultuuranker), Bibliotheek Loosduinen (Cultuuranker), Nederlands Dans Theater, Ensemble Klang, Grafische Werkplaats, Haags Historisch Museum, Huis van Gedichten, Kalpanarts, Laaktheater, Museon, Musicon, Nest, Opera2Day, PIP, ProJazz, Rewire, Residentie Orkest, Slagwerk Den Haag, Theater De Vaillant, Theater en Filmhuis Dakota, Theater De Nieuwe Regentes, Writers Unlimited.

Afgewezen / niet toegekend:
O.a. Another Kind of Blue, Billytown, Bureau Dégradé, Culture Unlimited, Ensemble Modelo 62, Heden, Herinneringscentrum Oranjehotel, Humanity House, Kwekers in de Kunst, Muziektheater Briza, New Dutch Academy, Prins27, Regentenkamer, The Grey Space in the Middle, Theatergroep Drang, Tonality.

Van mensen en dingen die niet voorbijgaan

Verreck & Pleijsier met nieuwe CD annex theatertournee Reünie

Gerijpte teksten op aanstekelijke muziek, geschreven vanuit een melodieus popgevoel.

Een nieuwe CD? De ‘mediadrager’ is tegenwoordig vrijwel synoniem met ‘visitekaartje’. “Vroeger trad je op zodat je de nieuwe CD kon wegzetten, nu is het eigenlijk precies andersom,” vertelt met een krul om zijn mondhoeken cabaretier, columnist, thrillerschrijver, taalbeest én vader Marcel Verreck over datgene wat nog altijd en bij uitstek hét hebbeding voor de doorsnee vijftigerplussers is: een nieuwe perfect zilverglimmende schijf die in een doorgaans wankel laatje past en daarna idealiter in een zwart gat verdwijnt.

“En nou ja, CD? Het is een album. En ook op Spotify en andere moderne streamingdiensten kun je zó onze liedjes vinden.”

Reünie heet de digitale boreling van Verreck & Pleijsier.

“Wij hebben elkaar op het Haagse VCL ontmoet. Het nummer Reünie is gebaseerd op de sloop en herbouw van die school,” legt Verreck uit.

Verreck & Pleijsier? Jawel, dat is het cabaretduo van weleer dat begin negentiger jaren na vier programma’s en de juryprijs van het Leids Cabaretfestival de geest gaf. Vervolgens toog ieder solo verder: Paul Pleijsier met een muziekprogramma; Marcel Verreck met cabaretvoorstellingen. In 2005 kwamen ze weer bij elkaar gingen ze ook weer samen het podium op. Dat mondde uit in ‘Zondagmiddagshows’ die ze sindsdien in verschillende theaters in de stad hebben opgezet: van Diligentia en PePijn tot Dakota.

Reünie is, in de vorm van liedjes, een weerslag van een periode die nu bijna vijftien jaar beslaat, een continuüm van hernieuwde en hernieuwbare samenkomsten. Gelaagde liedjes, vindt Verreck.

“Mijn credo is: Hoe persoonlijker, hoe universeler. Paul en ik zijn onvermijdelijk allebei ouder geworden, hebben wat meegemaakt. De liedjes zijn met ons meegegroeid, en vormen zo ook een weerspiegeling van wat wij in bijna dertig jaar hebben meegemaakt.”

Op de CD heeft het duo verschillende jasjes aan, muzikaal gaat het van ballads en blues tot Beatles en Beach Boys. “Er staat ook een puur instrumentaal werk van Paul op”, vertelt Verreck. “Ik heb er erg voor geijverd om dat er ook op te krijgen. Producer, muzikant en arrangeur Boele Weemhoff heeft daarbij een groot stempel op de muzikale uitkomst gedrukt. Ik vind trouwens dat in muzikaal opzicht een CD verder moet gaan dan louter kleinkunstluisterliedjes – in ons geval gaat het bij uitstek om tragikomische verhalen die, als je de CD als geheel beluistert, ook een ontwikkelingsproces, een ‘coming of elderly age’ weergeven.”

VoordeKunst
Zesduizend euro. Dat was de doelstelling toen ze hun ‘crowdfundingsactie’ bij website VoordeKunst begonnen. Dat is uitgemond in welgeteld 8241 euri. Geweldig natuurlijk. “Vermeldenswaard is dat de gemeente Den Haag de inzamelingactie gesteund heeft door bovenop het bedrag dat we zelf hebben opgehaald, 1500 euro te doneren. Volgens mij bestaat deze regeling omtrent Haagse acts nog steeds. Als tegenprestatie bieden we de investeerders naast de CD ook persoonlijke workshops aan. Ik geef een klas ‘humor in uw presentatie’ en Paul doet een ‘ukelele-minicursus’.

Zondagmiddag is er in De Nieuwe Regentes een heus ‘release concert’. “Ook ontwikkelen we een nieuwe avondvullende theatershow waarmee we door het land gaan trekken.”

Verreck & Pleijsier, ‘Reünie’, CD-presentatie op zondag 29 september 2019, 16.00 uur, Theater De Nieuwe Regentes. Meer informatie: www.verreck-pleijsier.nl

 

Leven op de scheidslijn van zand en veen

Vierde editie community arts-theaterproject bij theater De Nieuwe Regentes

Tessa, 19 lentes jong, is ‘een vat vol vragen’. Ook, zegt ze, is ze behept met ‘een corrupt gevoelsleven’. Ze is onder eigen naam een van de personages van ‘Zand en Veen’ van theater De Nieuwe Regentes. Al vier jaar op rij spelen bewoners uit Regentes-Valkenbos onder de vleugels van professionele theatermakers hun eigen verhaal. Met steeds weer onverwachte, persoonlijke en bijzondere verhalen, vertellingen uit het leven gegrepen. In deze vierde editie worden, gewoontegetrouw, de verhalen afgewisseld met zang en dans. Verhalen uit de wijk door talent uit de wijk.

“Niet nadenken op het podium ziet er leeg uit”, legt regisseur Hans van den Boom ten overstaan van zijn groep van tien gelegenheidsartiesten uit tijdens de gezamenlijke ‘notes’. “Het publiek ziet dat. Dus richt je op iets, zodat je écht aan het denken bent.” Een oogwenk later zien hun blikken er opeens indringend, priemend, bijna meedogenloos uit. Precies goed zo, meent Van den Boom. ‘Zand en Veen’, de buurtproductie over het leven op de grens van zand en veen is terug.

“Het zijn altijd verhalen van mensen uit de buurt,” vertelt Laudie Vrancken, artistiek leider van De Nieuwe Regentes (DNR) en initiatiefnemer van wat is uitgegroeid tot een jaarlijks hoogtepunt in de programmering. “We zijn geneigd te denken dat niet allen mensen een verhaal hebben, maar wij komen er elke keer weer achter dat als je even doorvraagt en even iets dieper graaft, iedereen een bijzonder verhaal heeft. Hun verhalen zijn universeel.”

De reeks ‘Zand en Veen’ is vier jaar geleden begonnen als een uitloper van een training die DNR aanbood om buurtbewoners meer bij het theater te betrekken. Vrancken: “We zijn daarbij indertijd de buurt rondgegaan en hebben met vele wijkbewoners gesproken. Daarop zijn we tot het besluit gekomen om samen met hen een voorstelling te maken, met elk jaar andere spelers. Eigenlijk zien we nog ieder jaar de bezoekersaantallen stijgen, zelfs zo dat we op bescheiden schaal op tournee gaan naar Theater Dakota en Theater aan het Spui.”

Ook nu weer leiden de verhalen terug naar het leven op de scheidslijn van zand en veen. Die verhalen zijn door Van den Boom en zijn artistieke team in elkaar vervlochten, zó dat de verschillende spelers, met een Antilliaanse, Surinaamse, Egyptische, Javaanse, Pakistaanse en Nederlandse achtergrond, ook elkaars verhaal dragen. “We houden audities,” zegt Van den Boom. “En zolang er nieuwe mensen komen, zijn er ook weer nieuwe verhalen.”

De brug die deze keer de verhalen verbindt is gevonden in het gegeven dat we leven in een tijd vol nepnieuws. “We hebben de vraag opgeworpen: wanneer ben je jezelf en wat is dat dan precies? Wanneer heb je een masker voor, wanneer is dat nodig? Wel speelt iedereen zijn eigen verhaal of een ‘getheatraliseerde’ afsplitsing daarvan, maar is soms ook een personage. Dat doen we uit zelfbescherming. Ze vertellen elkaars verhalen. Als iemand zijn verhaal vertelt is het de bedoeling dat de negen anderen dat verhaal óók dragen.”

Tijdens de repetitie neemt Tessa opnieuw haar plaats op het podium in: ‘Hoeveel maskers heeft een mens? Mag je in de liefde een masker gebruiken? Wanneer verschijnt je ware ik en bestaat er wel zoiets als je ware ik? Zijn we allemaal spiegels en spelen we dag in dag uit hetzelfde spiegelspel? Het spel waarin het licht van de ene naar de andere spiegel springt. Net zo lang tot de straal zo zwak wordt dat je hem niet meer ziet en ons ik verdwijnt. Een slecht toneelstuk met mensen die alleen lief kunnen lachen. En wat blijft erover? Een lichtstraal vol slechte leugens.’

Volgend jaar is het dubbel feest. ‘‘We vieren het honderdjarig bestaan van ons gebouw en dan komt er een mega ‘Zand en Veen’’, verklapt Vrancken. ‘En daarna gaan we weer eens iets heel nieuws beginnen.’

De Nieuwe Regentes, ‘Zand & Veen IV’, vrijdag 19 t/m zondag 21 april 2019. Ook in Theater Dakota, woensdag 22 mei 2019 en Theater aan het Spui, donderdag 23 mei.

Meer informatie: denieuweregentes.nl

‘Zand en Veen’ is een voorstelling met echte mensen in plaats van personages.

Theatraal door Segbroek dwalen

Zand & Veen II door De Nieuwe Regentes

De vaak tot vervelens toe opgeworpen begrippen zand en veen zijn wel nog altijd synoniem voor het innerlijk van Den Haag. Theater De Nieuwe Regentes aan de Weimarstraat, op de scheidslijn van zand én veen, maakte vorig jaar met wijkbewoners de voorstelling ‘Zand & Veen’. Nu is er de tweede editie.

De rijkere woont op het zand, de armere op het veen. Dat is het clichébeeld. Volstrekt niets nieuws onder de zon voor Hagenaars, Hagenezen noch ingepalmde Scheveningers. Veel spannender is de wetenschap dat het Regentesse- en Valkenboskwartier precies op de grens daarvan ligt, met Theater De Nieuwe Regentes als verbindend cultuuranker. Dat begrip, cultuuranker, is in Den Haag trouwens een cultuurpolitiek begrip: het staat voor wijktheaters die zich inspannen om bewoners te enthousiasmeren voor kunst en cultuur.

De verhalen voor Zand & Veen werden proactief opgediept door het zelfbewuste De Nieuwe Regentes. “Wij zijn er voor de buurt,” zo werpt Laudie Vrancken van De Nieuwe Regentes de eerste steen op. “Het is onze taak om via kunst en cultuur verbindingen te leggen en talent te spotten. Dat doen we onder meer in het project ‘Het Beste uit De Buurt’. Daar kwam zoveel talent opborrelen dat we vorig jaar besloten er zelf een voorstelling omheen te bouwen: ‘Zand & Veen’. Voor de regie werd Hans van den Boom aangezocht, voorheen artistiek leider van Stella Den Haag. Vrancken: “Ik vind het belangrijk om amateurs, professionals en publiek samen te brengen.”

De verhalen die in de eerste editie te berde werden gebracht, waren linea recta afkomstig uit het hart van buurtbewoners. “Hun persoonlijke verhalen voerden het publiek door Segbroek,” zegt regisseur Van den Boom . “In de eerste editie klonken verhalen van nieuwkomers op gelijkwaardig niveau naast die van omwonenden die terugverlangen naar de wijk zoals die vroeger was. Maar er waren ook jongeren. En die willen vooruit.”

Wat hen allen bindt is dat ze allemaal hun eigen dromen en verlangens koesteren. Van den Boom: “De eerste editie ging over eenieders strijd om een zelfstandige plek te veroveren in de wijk, of over een bedlegerige moeder, of het veranderde straatbeeld.”

Ook in de tweede editie die opnieuw werd geregisseerd door Hans van den Boom zijn de verhalen uit het leven gegrepen. Al zijn die dit keer minder kenmerkend voor de wijk. In ruil daarvoor zijn ze universeler van aard. Gebleven zijn in ieder geval de poëzie en de muzikaliteit. En dus lopen we imaginair met de personages mee door de Weimarstraat via de Beeklaan en de Columbusstraat naar de Suezkade, door wijkpark De Verademing en langs circusschool Circasso in de Teijlerstraat naar het Regentesseplein.

Audities
“De eerste editie was gebouwd rond een mix van beginnende stand-up comedians en gevorderde leerlingen van de Circaso,” licht Van den Boom toe. “Maar voor Zand & Veen II besloten we audities te doen. Toen daaruit een veelal blanke cast ontstond, zijn we op zoek gegaan naar een betere afspiegeling van de wijk.” Door wat extra acties staat er nu een dwarsdoorsnede van bewoners uit Segbroek in de spotlights. “Het is een groep van dertien, variërend van mensen met veel aanleg tot spelen tot mensen die een erg interessant verhaal hadden en daardoor meedoen.”

2020
“Vorig jaar hebben we bescheiden ingezet. Voortbouwend op het succes dat we toen hadden, spelen we dit jaar ook in Theater aan het Spui en Theater Dakota – en daar zijn we best trots op.” Laudie Vrancken richt haar pijlen nu al op het jaar 2020. “Dat is onze stip op de horizon. Dan bestaat het gebouw, een voormalig, roemrucht badhuis dat we in beheer hebben, op de kop af honderd jaar. We gaan dan groots uitpakken, onder meer met een verzameleditie van ‘Zand & Veen’. Tot die tijd maken we ieder jaar een nieuwe.”

Zand & Veen II van De Nieuwe Regentes, donderdag 22 juni 2017 in Theater Dakota, en op vrijdag 1 september 2017 tijdens de seizoensopening van De Nieuwe Regentes. Meer informatie: denieuweregentes.nl.